Galaksi sakinleri oyluyor

Otostopçunun Galaksi Rehberi’nden ve babamın 3’üncü kitabından ilhamla:

5453 yılında insan ırkının şafağı yükselmiş, 6000’lerde gerileme amansız bir şekilde baş göstermişti.

Tüm yaşam formları insan ırkının barış içinde yaşamasının bir yolunu arıyordu. 

Diğerleri gibi onlar da ölümlüydü ama ha bire savaş açıyorlardı birbirlerine.

Galaksi sakinleri buna kalıcı bir çözüm üretmek istiyordu. 

Zamanda geri sıçramalar Galaktik Senatoda yapılan uzun nutukların ve senaryo gösterimlerinin ardından oylanmış, sıçramaların azami senede bir defa yapılmasına karar verilmişti.

İki güneş sistemindeki tüm meteor yağmurları ve güneş enerjileri zaman makinası 13.0’ı kusursuz kılsa da hala sorunları vardı. Kontrol dairesi küçüktü mesela. Çoğu personel ayakta kalıyordu.

Bilinen tarihin 6021 yılında insanlik kanlı savaşlarla değil, propagandaların şiddetindeki artış nedeniyle sarsılıyordu. 

Toplu intiharlar bilinen insan tarihinde olmadığı kadar yüksekti.

Kozmik yığınların içinde zaman makinasının çalışan son ultra işlemcisinin kuvvetinden yararlanılmasına karar verildi.

Zaman makinası insanlık yararına en fazla nöronsal aktivite yapmış insanlara odaklandı.

Makina, tarihi değil paralel senaryolardaki gelişmeleri iyileştiriyordu. Evet. Hayatı süslüyordu bir bakıma.

Yaşamış insanların uzay-zamanda bıraktığı izleri takip ederek milyonlarca eleme kombinasyonunu pattadanak uyguluyor, potansiyel gördüğü insanların izlerini alıp yeniden işleyebiliyordu.

2019 yılında insanlık yararına çok fazla kafa yormuş bir kepçe operatörünü yakalamıştı makine.

Söz konusu yılda 30’lu yaşlarda olan bu adam gündüzleri yüzlerce fikir buluyordu, pek yetenekli olmadığından kimse onu ciddiye almıyordu. Yaşamının sonunda iskanı alınmamış halde iki daire bıraktığı çocukları miras yüzünden birbirlerini yemişlerdi.

Dozer şöförünün zihni her nedense geceleri de durmuyor, yine insanlık ve var oluş aşkıyla kurguladığı fikirleri güncelliyor, sürekli yeni şeyler ekliyordu.

Zaman makinesinin olasılık göstergesi bu türden bir Homo Sapien’in 678 bin nesilde bir geldiğini hesaplıyordu. 

Galaktik senatonun, ayrılıkçılarla başı büyük belada olan baş maskotu, makinenin başındaki teknisyenlerin ve ultra siber mega fantastik mühendislerin çalışmasını yerinden izliyordu.

Kepçe operatörü hayatında dikiş tutturamamıştı ama galaksinin sonu gelmesin diye koca evrenin stepnesi olmak üzereydi.

Zaman makinesi, sönmeye yüz tutmuş son iki güneşinden aldığı enerjiyle bu güzel yürekli ve bilge beyinli adamın zihinsel aktivitelerini inceliyordu.

Sonunda rapor çıktı.

Eğer senato ikna olursa, birkaç saniye içinde oylama sonuçları gelecekti.

Elbette insanlar karar vermeyecekti buna sadece. 

Warglar,  zorrikler ve pandalar başta olmak üzere evrimini tamamlamamış farklı yaşam formları da oylamaya katılabilecekti. 

Bundan birkaç bin yıl önce ultra ileri teknolojik katılımlı demokrasi mutabakatı ile kainattaki atmosfere iletken moleküller savrulmuştu. 

İnsanlar daha kararını netleştirmeden, her birinin neye karar vereceğini öngören Endüstri 16.7 ürünü artırılmış gerçeklik mamülü moleküller sonuçları merkeze aktarıyordu.

Çünkü insanların ebatları önceden belirlenmiş peçetelere oylarını yazıp bunun fotoğrafını çekerek en yakın seçim otoritesine drone’larla yollaması zaman alıyordu. Hem zaten bu çapkın bir devlet adamı olan eski baş maskot vekilinin şaibeli bir tasarısıyla kabul edilmişti.

Drone işinden voleyi vurduğu ve 86 galaksinin merkez bankalarını satın aldığı söyleniyordu günahı boynuna.

Sonuçta oylama yapılırken toplum gönüllüsü beyaz atletli operatör görseli tüm yaşam formların güven vermiş olmalı ki baş mühendisler amiri uygula yazan butona bastı.

Kulakları sağır eden bir gürültü kainatı sarstı önce... Sonra Romen havası çaldığı duyuldu.

Ancak evrenmetre insanların genel stres seviyesinin yüzde 92’den yüzde 86’ya düştüğünü anons ediyordu.

Galaksi bayram etti. Aralarında bulunan insanlar en az 200-220 yıl savaşmadan, dövüşmeden efendi gibi yaşayacaktı!

15.02.2019